Prezes łódzkiego Widzewa Marcin Ferdzyn podał konto na które można wpłacać darowizny. Każda złotówka się liczy.

Wpłaty można dokonywać na konto:

Bank Zachodni WBK 85 1090 2590 0000 0001 3083 2649

Rachunek bankowy: RTS Widzew Łódź

Tytuł (to ważne): „Darowizna na cele statutowe stowarzyszenia”.

Kazimierz Przybyś (pseudonim „Kaz”) urodził się 11 lipca 1960 roku w Radomiu. Jego piłkarska kariera rozpoczęła się w miejscowej Broni. Pierwszym szkoleniowcem, który zajął się rozwojem tego zawodnika był Jerzy Leszczyński. W okresie juniorskim Kazimierz Przybyś grał także w reprezentacji młodzieżowej. Pod wodzą Waldemara Obrębskiego młody zawodnik zagrał w kilku nieoficjalnych spotkaniach młodzieżówki (między innymi Węgry, Tunezja, Maroko).
W latach 1975 – 1983 Kazimierz Przybyś grał w swoim rodzimym klubie, radomskiej Broni, która w tamtym okresie występowała w III lidze (obecna II liga). Szansę debiutu w pierwszej drużynie popularny „Kaz” dostał od Grzegorza Polakowa w derbowym spotkaniu z Czarnymi. Młody zawodnik w początkowej fazie swojej kariery występował w linii pomocy, a dopiero później został przekwalifikowany na obrońcę.

Andrzej Szulc (pseudonim Zibi z racji rudej czupryny) urodził się w Łodzi 17 października 1967 roku. Swoją karierę rozpoczynał w Włókniarzu Łódź i jak wspomina „po miesiącu treningów zrezygnowano ze mnie”. Kolejnym klubem w karierze młodego piłkarza była Łodzianka. W tym klubie pod okiem trenera Stanisława Kasprzaka zawodnik Andrzej Szulc rozwijał się bardzo dobrze, a jego umiejętności nie uszły uwadze innych trenerów. Jako jeden z najzdolniejszych juniorów trafił do kadry województwa łódzkiego. Opinia doskonale rozwijającego się juniora nie mogła ujść uwadze Ludwika Sobolewskiego, który potrafił „odkopać” zapomnianego zawodnika w III i IV ligowych klubach, więc nie mógł stracić diamentu, który rozwijał się tuż pod jego nosem. Właśnie tym sposobem Andrzej Szulc trafił do klubu, którego od wczesnych lat był kibicem. To na meczach Widzewa mógł podziwiać gwiazdy, które ukształtowały jego piłkarski charakter.

Krzysztof Surlit, pseudonim „Czapka” urodził się 13 października 1955 roku w Zelowie (powiat bełchatowski). Karierę piłkarską rozpoczynał w miejscowym Włókniarzu Zelów. Do łódzkiego Widzewa trafił latem 1973 roku jako niespełna osiemnastolatek. Do Zelowa na rozmowy pojechał ówczesny prezes Widzewa Ludwik Sobolewski i kierownik drużyny Stefan Wroński oraz starszy brat Krzysztof Surlita, Wiesław. Po kilku godzinach rozmów, Krzysztof Surlit podróżował już w kierunku Łodzi. Duży wkład w transfer do RTS-u miał starszy brat piłkarza, Wiesław, który był wtedy podstawowym bramkarzem Czerwono-biało-czerwonych. To właśnie Wiesław Surlit zainspirował swojego młodszego brata do gry w piłkę. Widzew grał w tamtym okresie na zapleczu Ekstraklasy (dawna II liga). Pierwszym spotkaniem w barwach Widzewa był mecz z Wartą Poznań (27 październik 1973), który Widzew przegrał na wyjeździe 0:1. Nie był to udany debiut dla zawodnika, który dokładnie dwa tygodnie wcześniej skończył 18 lat. Na pierwszą bramkę młody pomocnik Widzewa nie musiał jednak długo czekać. Już w następnej kolejce gdy Widzew grał z Gwardią Koszalin, Krzysztof Surlit zdobył swojego pierwszego gola dla Czerwono-biało-czerwonych. W debiutanckim sezonie rozegrał w barwach zespołu z Armii Czerwonej (obecna Al. Piłsudskiego) jedenaście spotkań ligowych, w których strzelił dwa gole. Drugim spotkaniem, w którym wpisał się na listę strzelców był mecz wyjazdowy ze Stoczniowcem Gdańsk. Do spotkań ligowych Krzysztof Surlit dołożył jedno spotkanie w Pucharze Polski z Legią Warszawa, które Widzew przegrał 0:1.

W barwach Widzewa w Ekstraklasie grało wielu zawodników, którzy byli czołowymi piłkarzami w polskiej lidze. Klubem 10.000 pozwoliłem sobie nazwać grupę zawodników, którzy zaliczyli w trykocie Widzewa na boiskach Ekstraklasy ponad dziesięć tysięcy minut. W historii występów Widzewa na najwyższym poziomie ligowym w Polsce takich zawodników było dwudziestu sześciu. Listę piłkarzy z największą ilością minut na swoim koncie ma oczywiście wieloletni kapitan „Czerwono-biało-czerownych” - Tomasz Łapiński. Ten zawodnik rozegrał aż 23 797 minut i jest jedynym zawodnikiem łódzkiej jedenastki, który przekroczył magiczną liczbę dwudziestu tysięcy minut. Przekładając ten wynik na godziny i minuty, będzie to 396 godzin i 37 minut, co daje ostatecznie ponad szesnaście dni.

Drugi na liście jest Mirosław Myśliński. Ten zawodnik rozegrał 17 539 minut (292 godziny 19 minut).  Tylko osiemnaście minut do drugiego miejsca traci Zdzisław Rozborski który ma na koncie 17 521 minut (292 godziny 1 minuta). Tuż za "pudłem" znalazł się Wiesław Cisek, który także rozegrał w barwach zespołu z Al. Piłsudskiego ponad siedemnaście tysięcy minut. Ma on na swoim koncie 17 227 minut (287 godziny i 7 minut). Kolejnym zawodnikiem na tej liście jest Daniel Bogusz. Spędził on na boisku w barwach Widzewa 17 144 minuty (285 godzin i 44 minuty). Pierwszym i zarazem jedynym obcokrajowcem na tej liście jest Andrzej Michalczuk. Ten wybitny zawodnik ma na swoim koncie 16 784 minuty (279 godzin i 44 minuty).